Developed in conjunction with Joomla extensions.

چرا ایران فرهنگی؟

دکتر محمد منصورنژاد عضوهیئت مدیره انجمن مطالعات صلح ایران

 در ماههای اخیر به جهت حوادثی که در شرق و شمال غربی ایران اتفاق افتاد، بارها از «ایران فرهنگی» گفتم و نوشتم. مراد از ایران فرهنگی، یعنی ارجاع  به ایرانی که از عهد اسطوره ای  تا عهد ساسانی  ( و حتی بخش هایی از آن در ایران پس از اسلام)، جغرافیای بسیار وسیعی را در می گرفت و به جهت حاکمیت طولانی ایرانیان بر این مناطق؛ رسوم، آیین، سنن، شعایر، هنجارها، ارزشهای مشترک فراوان در آنها یافت می شود و همگی با «زبان فارسی» نیز مانوس  و آشنایند؛ تجربه های مشترک دارند و به تاریخ مشترک باورمندند. برجسته ترین آیینی که نشان از ایران فرهنگی دارد، «جشنِ نوروز» است که در آغازین روز سال شمسی تعداد قابل توجهی از آدمیان، در کشورهای اطراف ایران امروز، همراه با ما دغدغه برگزاری این جشن با آداب و مناسکش را دارند. این مناسک به قدری جذاب و تاثیرگذار است که امروزه حتی در بسیاری از کشورهای جهان نیز افراد با سابقه ایرانیت، این جشن را با افتخار، پاس می دارند.

اما احیا و بازخوانی خاطرات ایران فرهنگی در زمان حاضر برای ما چه اهمیتی دارد و چرا اصلا چنین اقدامی، ضروری است؟

1.  کمترین کارکردش آن است که در ایران فرهنگی نگاه به کشورهای دوست، با «رویکرد فرهنگی» است و توجه با این رویکرد، برخلاف نگاههای امنیتی و نظامی در منطقه، حساسیت برانگیز نیست؛

2.  طرح و گسترش گفتمان ایران فرهنگی، سبب گسترش دوستی ها و بسط داد و ستد فرهنگی ایران با بسیاری از کشورها شده و این رویه زمینه ساز گسترش همکاری مطلوب در سایر حیطه هاست (مبادلات اقتصادی، مناسبات سیاسی و....). برآیند این مناسبات کم شدن خطر برای خود و تقویت معاهدات و مناسبات چند بُعدی با همسایگان است؛

3.  یادآوری آیین ها و مناسک ایران قدیم، به نوعی تایید ضمنی «محوریت و مرکزیت ایران» در میان کشورهای همسایه را نیز با خود به همراه دارد. در این صورت در صورت تدبیر درست ایران می تواند متناسب با سیاست های خود بر مناطق همجوار تاثیر مثبت وسازنده بگذارد. ایران، به جای سیاست خارجی منفعل، فعالانه در «مناطق ژئوپلتیک و ژئواستراتژیکش» ظاهر شود؛

4.  توجه به ایران فرهنگی بازگشت به همسایگان و همراهان طبیعی و نزیک است و تصحیح سیاست خارجی که مصنوعی است و به مناطق دور  نظر داشته و مساله ساز می باشد؛

5.  توجه به ایران فرهنگی سازگار با آخرین نظریه های روابط بین الملل و نظریه های رشته مسایل منطقه ای است که امنیت، هویت، قدرت و ... کشورها را، به عناصر معنایی از جنس فرهنگ، تاریخ، خاطرات مشترک، هنجارها و ارزش ها گره می زنند. بی جهت نیست که در سال های اخیر، برخی کشورهای همسایه درصدد تحریف تاریخ و جعل پیشینه برای خویش اند، تا برای خویش هویتی دست و پاکنند!

6.  توجه به ایران فرهنگی نوعی تذکر برای مقامات فعلی ایران است تا از تنگ نظری بیرون آیند و به جای مقابله با تاریخ ارزشمندمان، بدانند که بر چه کشور تاریخی و چه پیشینه بسیار ارزشمند تکیه زده اند و تنبه داشته باشند که آن سرمایه ها، ذخایر و مواریث بی نظیر، ثروت های عظیمی هستند که با اتکا بدانها می توان با افتخارتر، جذابتر، مقتدرتر و سربلندتر در منطقه و جهان ظاهر شد، بدون اینکه واگرایی و حساسیتی ایجاد نمود.

تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل

یادداشت

رضا میرزایی کارشناس ارشد روابط بین الملل
مجید نوری  عضو هیئت تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل 
مجید نوری عضو هیئت تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل
رضا میرزایی کارشناس ارشد روابط بین الملل
دکتر محمد منصورنژاد عضو هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

گفتگو

دکتر امیر هوشنگ میرکوشش در گفت‌وگو با ایلنا
دکتر امیر هوشنگ میرکوشش مدیر مسئول مجله ایرانی روابط بین الملل در گفت‌وگو با ...

مفاهیم و نظریه ها

دکتر امیر هوشنگ میرکوشش
رضا میرزایی کارشناس ارشد روابط بین الملل

مطالب پربازدید

دکتر امیر هوشنگ میرکوشش
دکتر امیر هوشنگ میرکوشش
دکتر امیر هوشنگ میرکوشش
متن سخنرانی دکتر امیر هوشنگ میرکوشش به مناسبت 18 می روز جهانی موزه و میراث ...
دکترامیرهوشنگ میرکوشش

تبلیغات

فراخوان مقاله

تمامی حقوق برای مجله ایرانی روابط بین الملل محفوظ است ©2024 iirjournal.ir. All Rights Reserved

Please publish modules in offcanvas position.