زینب فرهادی

 در این کتاب، نویسنده پس از مروری کوتاه بر تاریخچه سرویس اطلاعات کره جنوبی و سیاست خارجی این کشور، به‌دنبال پاسخ به سه سوال است:

نخست، ساختارهای سیاسی ـ حکومتی و نظامی ـ امنیتی در کره جنوبی چگونه است؟

دوم، سیاست خارجی کره جنوبی در دوران پس از جنگ جهانی دوم تا سال 2021 چه فرازوفرودهایی را پشت سر گذاشته است؟

سوم، نقش سازمان‌های اطلاعاتی امنیتی در شکل‌گیری سیاست خارجی کره جنوبی در این سال‌ها چه بوده است؟

 در پاسخ به این سؤالات، این کتاب در چهار بخش تنظیم‌شده است:

1-ساختارهای سیاسی و امنیتی در کره جنوبی

2- سیاست خارجی کره جنوبی؛

3- بررسی سازمان‌های اطلاعاتی ـ امنیتی در کره جنوبی؛

4- نتیجه‌گیری.

در بخش اول، تلاش شده است تا نمایی کلی از ساختار سیاسی و نظامی کشور کره جنوبی ارائه گردد. با توجه به اثرگذاری هرکدام از مؤلفه‌های نظامی وحکومتی بر مسائل مرتبط با سیاست خارجی در این بخش تلاش شده است تا نگاه کمی و کیفی نسبت به این ساختارها شود.

در بخش دوم،  نوشتار تلاش می‌شود تا مروری کلی بر سیاست خارجی کره جنوبی شود. در این قسمت روابط کره جنوبی با کشورهایی نظیر ایالات‌متحده آمریکا، چین، ژاپن، روسیه، هند، کره شمالی و همچنین سیاست خارجی این کشور در مناطقی نظیر غرب آسیا تشریح می‌گردد.

در بخش سوم، تلاش می‌شود تا به بررسی نقش سازمان‌ها و نهادهای اطلاعاتی در سیاست داخلی و خارجی کره جنوبی پرداخته شود. این فصل در چند بخش تنظیم‌شده است: تاریخچه شکل‌گیری سازمان‌های اطلاعاتی؛ ساختار داخلی و سلسله‌مراتب سازمانی سرویس اطلاعات ملی؛ سرویس اطلاعات ملی و کنشگری در عرصه سیاست داخلی و خارجی؛ سرویس اطلاعاتی کره جنوبی و تهدیدات اطلاعاتی؛ اصلاحات و تغییرات در سرویس اطلاعات ملی؛ همکاری‌های اطلاعاتی سرویس اطلاعات ملی کره جنوبی با سازمان‌های اطلاعاتی خارجی؛ چالش‌ها و آسیب‌های سرویس اطلاعات ملی.

بخش پایانی، به نتیجه‌گیری اختصاص دارد. در این بخش تلاش می‌شود تا ارزیابی نهایی نقش نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در سیاست خارجی کره جنوبی انجام شود و با نگاهی آینده‌پژوهانه چشم‌انداز پیشِ‌ رو از سیاست خارجی کره جنوبی در سال‌های آتی ارائه گردد.

در رابطه با روش پژوهش اثر پیشِ رو، باید گفته شود که در این نوشتار تلاش شده است تا از روش پژوهش ترکیبی بهره برده شود. به این‌صورت که در ارائه آمار و ارقام از رویکرد کمی استفاده می‌شود؛ در تشریح تحولات تاریخی از رویکرد توصیفی ـ تاریخی بهره برده می‌شود و در تشریح نقش سازمان‌های اطلاعاتی امنیتی در فرایند سیاست‌گذاری امنیتی کره جنوبی رویکرد تحلیلی ـ تبیینی به‌کار بسته می‌شود.

در باب نوآوری پژوهش حاضر و اهمیت نگارش این اثر باید گفت که مرور آثار نگارش یافته در حوزه سیاست خارجی کره جنوبی و نقش سازمان‌های اطلاعاتی در فرایند سیاست‌گذاری امنیتی این کشور، حکایت از خلأ مهمی داشت و آن، نگاه‌های تک‌محوری و درعین‌حال، تک سطحی در تحلیل فرازوفرودهای سیاست خارجی و مسائل امنیتی و سطحی‌نگری و تقلیل‌گرایی در مطالعه نقش سازمان‌های اطلاعاتی امنیتی کره جنوبی بود. در این‌‌خصوص، تلاش نویسنده این بوده است که ازیک‌سو دوره‌های مختلف سیاست خارجی کره جنوبی را از پس از جنگ جهانی دوم تاکنون (2021) مورد کنکاش دقیق قرار دهد و از سوی دیگر، به معرفی و بررسی نقش سازمان‌های اطلاعاتی امنیتی در مسائل سیاسی و نظامی این کشور بپردازد.

تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل